‘Ik schud mijn hoofd. Knijp in mijn broek. Alles is al geregeld en ik kan er niks meer aan veranderen. Ik moet naar een vetkamp.’
Social death!
Dat vindt Sarah (14) van het afvalkamp dat haar ouders voor haar hebben geregeld.
Maar als ze slank wordt zou dat eigenlijk wel AL haar problemen oplossen. Dus wat als het kamp nou eens doet wat het belooft? Dan ziet Lucas haar misschien eindelijk staan…
En niemand hoeft er toch iets van te weten?
In drie woorden
Therapeutisch, vrolijk, eigenwaarde
In meer woorden
Sarah is een middelbare scholier. Ze zorgt er zoveel mogelijk voor dat ze als één van de eersten in het lokaal is omdat ze dan voorin de klas, direct naast de deur kan zitten. Dat is namelijk voor haar gevoel de beste plek om zo min mogelijk op te vallen. En dat ze dat wil heeft alles te maken met haar overgewicht. Andere kinderen weten niet dat Sarah ermee worstelt, Sarah is een aimabel persoon, ze geeft anderen complimentjes en is aardig. Dat doet ze omdat ze zelf ooit gecomplimenteerd is door iemand die ze niet kende: ‘Wauw, wat een mooie vrolijke zonnebloem ben jij!’ Sarah ontdekte op dat moment wat een gemeend compliment, van iemand anders dan een familielid, met je kan doen. Ze merkt dat andere kinderen dat net zo ervaren als zij. Buiten schooltijd gaat Sarah veel om met Lucas, ze vinden dezelfde dingen leuk en chillen vaak. Dat zijn fijne momenten waarbij Sarah zich heerlijk kan ontspannen. Het ontwerpen van kledingstukken doet haar ook deugd, haar hele la ligt vol met tekeningen. Maar het knaagt wel aan haar dat ze haar ontwerpen zelf niet aan kan.
Op een dag krijgt ze van haar ouders te horen dat ze professionele hulp hebben ingeschakeld om Sarah te helpen om af te vallen. Dit is wel zo’n beetje het laatste wat Sarah wil maar ze moet er toch heen. Ze schaamt zich kapot en wil dat niemand erachter komt. Zelfs haar beste vriend Lucas mag het niet weten. Om het geheim te houden moet ze zich echter in allerlei bochten wringen. Terwijl het contact met Lucas steeds ingewikkelder wordt door de vele leugentjes (om bestwil), bezoekt Sarah de therapeutische bijeenkomsten. Houdt ze dit 8 weken vol? Raakt ze daadwerkelijk kilo’s kwijt? En zo ja, voelt ze zich dan beter? En durft ze Lucas dan te vertellen dat ze met hem veel meer wil dan alleen maar chillen?
Dit boek gaat vooral over mindset, ofwel het bijstellen ervan. Sarah’s gevoel van eigenwaarde is nihil, daar kom je gaandeweg tijdens het lezen achter. Zo vult ze vaak voor zichzelf in hoe anderen over haar denken, verkeert ze in de veronderstelling dat al haar problemen in één keer de wereld uit zullen zijn als ze slank zou worden en heeft ze moeite om haar gevoelens te uiten, vaak uit angst om uitgelachen te worden. Dit alles wordt niet zo benoemd maar is op natuurlijke wijze verweven in dit eerlijke verhaal. Het is ondanks de strubbelingen waarmee Sarah kampt beslist geen somber of prekerig boek. De toon is vrolijk, er zit humor in en heeft ook kenmerken van een feelgood. De auteur is erin geslaagd haar boodschap in het verhaal te verpakken. Een hart onder de riem voor onzekere pubers, en sowieso een toegankelijk verhaal voor iedereen die weleens twijfelt aan zichzelf. En wie doet dat nou niet?! De cover van het boek ziet er fantastisch uit en past geheel in de lijn van het verhaal. Wat je ziet is een mooie, vrolijke zonnebloem! Vol levenslust! Er staan verder geen plaatjes in het boek, wel worden de alinea’s vaak van elkaar gescheiden met een (zwart/wit) plaatje van een zonnebloem.
Saynab Farah Adir is een nieuwe, veelbelovende, jonge auteur die de juiste toon voor een goed, toegankelijk boek heeft gevonden. Dit boek is het eerste deel van de serie Het vette leven. Deze serie gaat over hoop, eigenliefde en het leren luisteren naar je eigen stem. Je zult merken dat je na het lezen van deel 1 direct door zou willen met deel 2. Ik kijk er in ieder geval naar uit om meer van deze auteur te lezen!
Geschikt voor kinderen vanaf een jaar of 12.
