“Als je iemand een verkeerde hand gaf. Als je het goede gebed niet wist op te zeggen. Als iemand het brutaal vond als je hem niét aankeek. Daarop zei de oude vrouw: ‘Jij met je as… As is verbrande turf’ ”
Rosa is een vondeling. Als de familie die voor haar zorgt wordt verraden, vlucht ze en komt ze in een weeshuis terecht. Daar woont Sorpreso, ook een vondeling, die haar begrijpt zoals niemand anders dat kan. Wanneer er opnieuw geweld uitbreekt, moet Rosa vluchten, midden in een barre winter. Ze raakt Sorpreso kwijt maar alles wijst erop dat Sorpreso en zij een ramp kunnen voorkomen. Ze moet hem terugvinden!
In drie woorden
Geogliefen, magisch realisme, hoopvol
In meer woorden
Rosa is op een heilige plek te vondeling gelegd. Nadat ze gevonden is wordt ze liefdevol opgenomen in een warm gezin. Vooralsnog groeit ze op in voorspoed maar als de macht in haar land overgenomen wordt door een ondemocratisch regime, dat de hele bevolking in de tang houdt, moet ze vluchten. Ze vindt uiteindelijk een stek in een weeshuis dat geleid wordt door de goedaardige meneer Hendrikson en diens pleegzoon Sorpreso, met wie ze van meet af aan een sterke band opbouwt. Sorpreso is zelf ook een vondeling en net als Rosa gevonden op een heilige locatie. Dat er iets bijzonders aan deze twee mensen kleeft blijkt al gauw, ze hebben geen ouders, lijken op aarde te zijn met een boodschap, maar waar hun roots precies liggen blijft een raadsel. Hun positieve levenshouding is opvallend maar desondanks rijst de vraag of ze te midden van het alsmaar dreigender oorlogsgeweld wel zullen overleven…
Een boek dat de gruwelijkheden van een oorlog en de terreur van een gewelddadig regime helder in beeld brengt en toch doorspekt is met liefde. Deze vreemde paradox loopt als een rode draad door het boek. Opvallend daarbij is dat Rosa zich staande houdt door haar positieve levenshouding en steeds weer terecht komt bij mensen die van haar houden. De relatie met Wasay, een lotgenoot die er heel andere overtuigingen op na houdt dan zijzelf, is daarbij het meest in het oog springend. Beide kinderen hebben heel veel voor elkaar over. Deze volharding wekt een gevoel van hoop en vertrouwen op en stijgt ver uit boven het kwaad dat om hen heen geschiedt. En dat is een mooie boodschap, zeker omdat de parallel naar de huidige toestand van de wereld waarin wij leven niet moeilijk te trekken is.
De beschrijving van de onmogelijke eisen die de nieuwe leiders aan de bevolking stellen komt hard bij de lezer binnen. Je voelt hoe de mensen totaal afhankelijk zijn van de grillen en grollen van deze gewelddadige, onredelijke leiders. Eén verkeerd antwoord of verkeerde handeling kan je duur komen te staan!
In haar nawoord vertelt de auteur kort over haar reis naar Peru alwaar ze de geogliefen, de basis van dit boek, met eigen ogen zag. Ze liet zich er inspireren door het geheim van de Nazcalijnen, dat tot op de dag van vandaag nog steeds niet verklaarbaar blijkt. De afgebeelde kolibries op de schudbladen en aan het begin van elk nieuw deel in dit boek spelen er een betekenisvolle rol in. Achter in het boek staan een aantal foto’s over haar bezoek aan Zuid-Amerka.
Deze meeslepend geschreven, magisch-realistische jeugdroman over een meisje dat in een door strijd en chaos verscheurd land op haar eigen manier blijft zoeken naar hoop, is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 12 jaar.
