‘Meer, meer, Pianobeer! schreeuwen ze.’
Beer maakt muziek voor alle dieren in het bos. Daarna wil hij lekker in zijn eentje luieren op een tak.
Toch roept iedereen om meer, meer, meer. Kunnen alle dieren in het bos hem niet gewoon met rust laten?
Hoewel… alle dieren? Is er misschien iemand die hem begrijpt?
In drie woorden
Sfeervol, gevoelig, alleen zijn
In meer woorden
Beer maakt muziek op de piano waar de dieren in het bos erg van genieten. Ze willen niet dat hij stopt en roepen ‘Meer, meer, Pianomeneer!’ Beer vlucht weg, hij wil zó graag alleen zij. Maar de stemmen achtervolgen hem, waar hij ook heen gaat. Wanneer het hem teveel wordt, ontsnapt er uit zijn mond een berenbrul. De dieren schrikken en denken dat hij zich te goed voelt voor hen. Wanneer hij eindelijk denkt alleen te zijn, ziet hij Zebra staan die vraagt of hij Beer mag voorlezen. Eerst stuurt Beer Zebra weg, maar daar krijgt hij al snel spijt van. Ze kunnen toch ook best samen alleen zijn?
Een prachtig boek waarbij je als lezer met Beer meeleeft. Je gunt hem rust. De illustraties van Jeska Verstegen zijn prachtig . Ze zijn in zwart en wit uitgevoerd, met rood als accentkleur. Ze zetten heel goed de sfeer van het verhaal neer. Een verhaal over je grenzen aangeven en gezien worden. Een pareltje in je boekenkast.
Voor alle kinderen vanaf 4 jaar die soms graag alleen willen zijn.
