‘Beer ging dood op een vrijdag, terwijl het gras schitterde in de zon…’
Als Beer doodgaat, kunnen Bever en Mol nauwelijks geloven dat hij er niet meer is. Ze troosten elkaar door over hem te praten, maar ze zijn ook wel eens boos en verdrietig. Op een dag gaan ze naar Beers boomhut. Daar vinden ze iets waarmee ze hun vriendje op een heel bijzondere manier kunnen herdenken.
In drie woorden
Ontroerend, opbeurend en liefdevol
In meer woorden
Auteur en illustratrice Jane Chapman weet direct een gevoelige snaar bij me te raken bij het lezen van dit boek. Bever en Mol moeten hun beste vriend Beer missen en dat gaat ze niet in de koude kleren zitten. De vrienden zijn verdrietig en praten veel over Beer. Als ze een kijkje in Beers boomhut gaan nemen ontdekken ze iets heel bijzonders. Beer was een goede vriend, hij hield van hen. Samen maken ze de boomhut van Beer en al snel vragen ze alle andere vriendjes ook om hulp. En dan doen ze de grootste ontdekking van allemaal, ze vinden een manier om steeds opnieuw te herdenken.
We vinden het vaak lastig om over de dood en het gemis te praten, zeker met jonge kinderen. Toch is het belangrijk dat ook zij hierover leren. In Dag Beer wordt op een fijne manier verteld wat het verlies van een dierbare voor iemand kan betekenen. Het laat zien hoe Bever en Mol omgaan met het verlies en kan daarmee steun bieden aan jonge kinderen die in zich in een situatie als deze bevinden. Het maakt dit toch ietwat zware onderwerp bespreekbaar. De kleurrijke illustraties dragen bij aan verlichting van het verdriet, het zorgt voor een positieve noot tussen de toch wel verdrietige klanken.
Een ontroerend en tevens opbeurend verhaal over vriendschap en herinneringen voor kinderen vanaf vier jaar.
