Mary staarde naar het roestige ding in haar handen.
Een sleutel. “Misschien lag hij daar wel tien jaar begraven,” fluisterde ze.
“Misschien is hij wel van de tuin!”.
Ze mocht overal komen, hadden ze gezegd, alleen niet in die ene kamer, en in die ene tuin.
Maar Mary hoort geluiden, in de kamer.
Inbeelding, zeggen ze. En: verboden!
Over de muur van de geheime tuin ziet Mary steeds dezelfde vogel vliegen. Mary houdt niet van verboden en ook niet van geheimen. Kan zij de geheimen ontrafelen?
In drie woorden
Meeslepend, betoverend, geheimzinnig
In meer woorden
In de geheime tuin maken we kennis met Mary Lennox. Ze staat ook wel bekend als Mary ‘tDeugtalweerniet, het miezerige scharminkel met piekhaar en een gelige huid. Mary groeit op in India, maar na het verlies van haar ouders wordt ze naar Misselthwaite Manor gestuurd, het landgoed van haar oom. Mary is bazig, eigenzinnig en nogal verwend. Daarom krijgt Martha, het kindermeisje, de taak om op Mary te letten en haar te helpen waar nodig. Al snel wordt Mary duidelijk gemaakt waar ze wel, maar vooral waar ze niét mag komen. Toch gaat ze op ontdekkingstocht, want ze laat zich door niemand tegenhouden. Ook hoort ze in de nacht gehuil… maar van wie? En waarom huilt deze persoon?
Je kunt nu denken: “Hè, dit boek is toch al eerder uitgebracht?”. Ja, dat klopt! In 1911 publiceerde Frances Hodgson Burnett dit wonderlijke verhaal. Echter was dit in eerste instantie geen kinderverhaal, maar een verhaal voor volwassenen wat verscheen in The American Magazine. Frances uitte haar kritiek op de toen gangbare behandeling van zowel zieke als gezonde kinderen: langdurige bedrust. Maar ook had ze kritiek op de omgang van mensen en kinderen die als “minder” werden beschouwd. In het jaar 1939 werd het kinderboek pas internationaal bekend en is er een gedenkteken voor Frances geplaatst in Central Park: een beeld van Mary en Dickon.
In de geheime tuin wordt je meegezogen in een prachtig magisch verhaal. De hoofdstukken lezen vlot en eigenlijk wil je doorlezen om te weten hoe het avontuur verder zal gaan. Indiase woorden worden in het verhaal meteen vertaald, waardoor je niet hoeft te bladeren om achter de betekenis te komen. Ieder hoofdstuk wordt ingeleid door een zwart wit illustratie van een bloem, zeer passend bij het verhaal. Deze illustraties zijn gemaakt door Linde Faas. Tevens heeft zij het ontwerp gemaakt voor de blauwe paginarand. Doordat de zijkanten van iedere pagina een gouden kleur hebben, wordt het boek nog magischer.
Tonke Dragt zei over het boek: “De geheime tuin heeft alles: het is geheimzinnig, spannend en betoverend mooi! Een boek dat ieder kind gelezen moet hebben.”. En daar sluit ik me volledig bij aan. Ieder kind én volwassene zou dit boek gelezen moeten hebben.
Durf jij, samen met Mary, op ontdekkingstocht te gaan? Voor iedereen vanaf 10 jaar.
