‘Jij snijdt je lepels en ik leer hoe je de kaarten moet leggen.’
Silke is samen met haar tweelingbroer Janis gevlucht uit angst voor de voorspelling van waarzegster madame Petrova. Het valt haar zwaar om te slapen in de buitenlucht, konijnen te stropen, en vodden te dragen. En wat als straks de winter komt?
Dan doet zich een buitenkans voor. Ze ontmoeten een echtpaar dat met een huifkar langs markten reist. Zij legt de kaarten voor wie graag wil weten wat de toekomst gaat brengen en hij heeft een beer die kan dansen. Silke wil zich bij hen aansluiten, en leren hoe ze zelf kaarten kan leggen, misschien dat ze zo haar angst voor de voorspelling kan overwinnen. Maar Janis vertrouwt het niet. Hoe kan Silke hem overtuigen? Kunnen ze bij elkaar blijven of gaan ze ieder hun eigen weg?
In drie woorden
Indrukwekkend, avontuurlijk, zoektocht
In meer woorden
Dit boek is het vervolg op het boek De Lepelsnijder. In dat boek speelt vooral Janis de hoofdrol en vanuit zijn perspectief is het verhaal geschreven. Dit boek is vanuit het perspectief van Silke, de tweelingzus van Janis geschreven. Ze zijn samen gevlucht voor de neven die hun huis, Holderstate, in beslag hebben genomen. Iedereen is er heilig van overtuigd dat er een vloek rust op de tweeling. Voordat de tweeling was geboren, heeft de waarzegster, madame Petrova, een voorspelling gedaan. De tweeling zou elkaar pijn doen.
Op hun vlucht snijdt Janis lepels uit hout, die ze willen verkopen op de markt. Silke houdt zich bezig met het levensonderhoud, ze zet strikken en vilt de gevangen konijnen. Maar dat valt haar niet mee. Wanneer ze de aanbieding krijgt om te leren kaartlezen bij een echtpaar voor kost en inwoning, hoeft Silke er niet over na te denken. Haar broer is echter niet overtuigd, hij vertrouwt het echtpaar niet. Wat moet ze doen?
Het verhaal is chronologisch opgebouwd, je volgt de weg van Silke en Janis. Je leert ze steeds beter kennen en je snapt waar ze vandaan komen. Je leeft erg met ze mee. Naarmate het verhaal vordert, valt het verhaal als een puzzel in elkaar. De schrijfstijl van Marjolijn Hof is vlot en beeldend. Ze schrijft alles heel gedetailleerd, waardoor je in het boek wordt gezogen.
Elk hoofdstuk begint met een kleine zwart-wit afbeelding van een van de waarzegkaarten.
De kaarten van madame Petrova is het spannende en sfeervolle vervolg op Lepelsnijder, voor kinderen vanaf 10 jaar.
