‘Roan keek nog eens op zijn mobiel. Dit moest een grap zijn. Maar wel een hele flauwe.’
Roan krijgt een whatsappje van iemand die beweert dat hij zijn tweelingbroer Dylan is. Dat kan helemaal niet, want Dylan is zeven jaar geleden verdronken. Maar in de volgende berichtjes staan feiten die niemand anders dan zijn tweelingbroer kan weten. Is Dylan wel verdronken? Is het allemaal wel zo gegaan als iedereen zegt? De whatsapper moedigt Roan aan om op onderzoek uit te gaan. Eerst stuurt hij hem naar Esmeralda, een meisje dat Roan nog kent van de basisschool. Vanaf het begin beseft Roan dat hij in zijn zoektocht naar Dylan niemand kan vertrouwen. Hij twijfelt aan Esmeralda en uiteindelijk zelfs aan zijn ouders.
In drie woorden
Bloedstollend, verdrinking, wantrouwen
In meer woorden
Deel 4 van de serie Eilandgeheimen speelt zich evenals de voorgaande delen af op het Waddeneiland Terschelling. Je maakt kennis met Roan die samen met zijn ouders en zusje een groot verdriet te verwerken heeft. Oorzaak van dit verdriet is de verdrinking van zijn tweelingbroer Dylan. Tijdens een pleziertochtje met de boot sloeg hij overboord. Het gemis is groot! Het is dan ook niet zo gek dat Roan zich kapot schrikt als hij een whatsappje van zijn overleden broer krijgt. Hij reageert emotioneel en sceptisch tegelijk want een whatsappje krijgen van een dode kan eenvoudigweg niet. Maar als blijkt dat de persoon die hem appt dingen over hem weet die alleen zijn tweelingbroer kan weten begint de twijfel toe te slaan. Er volgen aanwijzingen die Roan op moet volgen en zo komt hij in contact met Esmeralda, het mooiste meisje van zijn oude basisschool. Vanaf dat moment zijn ze samen om de raadsels op te lossen. Maar is dat wel echt zo? Kan hij Esmeralda wel vertrouwen? Waarom heeft zo’n bloedmooi meisje ineens belangstelling voor hem? Het wantrouwen jegens haar groeit, evenals zijn verliefdheid op haar. Het maakt hem instabiel en onzeker. Thuis stapelen de problemen zich ook op, er gebeurt nog iets ergs. Roan vertrouwt niemand meer. Zijn vader, die een hoge functie binnen het politiecorps heeft, reageert afstandelijk en adequaat zoals een echte politieman betaamt. En zijn moeder doet raar. Hij heeft steeds minder vat op de mensen om hem heen. Maar toch ontrafelt zich stukje bij beetje een groot geheim…
Wat een spannend, vlot geschreven verhaal is dit. En dan de ontknoping: na een aantal keren op het verkeerde been te zijn gezet is daar dan ineens het plot dat je zelf zo één, twee drie niet zou hebben kunnen bedenken. Ik kan hier natuurlijk geen spoilers weggeven, maar kan wel zeggen dat ik was verrast door de afloop. Gerard Van Gemert is er met dit boek weer in geslaagd om een toegankelijk, o zo spannend boek te schrijven dat ook jeugdigen die minder gauw een boek zullen pakken van begin tot eind zal boeien. Het is niet al te dik (168 bladzijdes) en houdt je van begin tot eind in de ban. Dit is zo met alle boeken van deze serie. De eerste delen spelen zich af op Terschelling, maar er zijn inmiddels ook delen uitgekomen die zich afspelen op andere eilanden. Voorbeelden daarvan zijn Eilandgeheimen 6 – Verzwegen en Eilandgeheimen 7-Verraden Alle delen staan op zichzelf, zijn los van elkaar te lezen.
Dit bloedstollende vierde deel uit deze jeugdthrillerserie laat het hoofdpersonage minder fraaie dingen ontdekken. Een verhaal vol verrassingen voor onderzoekers vanaf 12 jaar.
