‘Met die lelijke bruine vlek op haar gezicht gaan we nooit een man vinden die met haar wil trouwen.’
Puja is een meisje van dertien en verschuilt zich voor de hele wereld achter haar hoofddoek. Die draagt ze niet uit geloofsovertuiging, maar uit de onzekerheid die ze heeft over haar uiterlijk. Ze groeit op in India onder moeilijke omstandigheden. Om te ontsnappen aan een gedwongen huwelijk, vlucht ze weg van huis naar het eiland Sri Lanka. Daar leeft ze een eenzaam bestaan. De bloemen in de botanische tuin van de stad zijn haar enige lichtpuntje en brengen kleur in haar ietwat sombere leven. Daar komt echter verandering in wanneer ze op een dag meneer Gakpo ontmoet, een vriendelijke oude man met een bloemenwinkel. De twee groeien naar elkaar toe en er ontstaat een unieke vriendschapsband. Hij leert Puja om zichzelf door een andere bril te zien en dat het best oké is om anders te zijn!
In drie woorden
Ontroerend, Sri Lanka,(bloemen)liefde
In meer woorden
Puja groeit op in de sloppenwijken van de havenstad Thoohukudi (India), ze is de jongste van 5 kinderen. Het gezin leeft in erbarmelijke omstandigheden zonder uitzicht op beter. Daarom besluit de vader om zijn 3 dochters zo snel mogelijk uit te huwelijken. Hij vreest echter voor Puja geen kandidaat te vinden omdat zij onaantrekkelijk zou zijn wegens een grote moedervlek in haar gelaat. Puja houdt de eer aan zichzelf en vlucht als verstekeling op een groot containerschip naar het nabijgelegen eiland Sri Lanka. Eenmaal daar slaat de twijfel toe want ook op dit eiland voelt ze zich ellendig en eenzaam. En ze schuwt mensen vanwege die vlek die volgens anderen haar gezicht ontsiert. Verscholen achter haar hoofddoek naast de grote boeddhistische tempel van Colombo bedelt ze dagelijks haar kostje bij elkaar. Alles zou zo gebleven zijn als zij op het feest van Wesak niet een toevallige ontmoeting had gehad met de oude bloemist ‘Gakpo’. Wat ze nooit voor mogelijk had gehouden overkomt haar dan uiteindelijk toch!
Een aangrijpend en vooral ontroerend boek waarin het onrecht dat Puja wordt aangedaan centraal staat. Deels omdat ze als meisje/vrouw gediscrimineerd en vernederd wordt en deels om de pesterijen en liefdeloze behandeling die ze moet ondergaan vanwege het hebben van een moedervlek op een zichtbare plek. Daarnaast speelt armoede natuurlijk een grote rol. De auteur steekt zonder dit daadwerkelijk te benoemen niet onder stoelen of banken dat meisjes het niet makkelijk hebben in een land als India. En toch wordt het verhaal nergens te zwaar voor de lezer. Dit komt mede door de kleurrijke tekeningen van Janneke Ipenburg. Ze geeft de situatie weer in een geheel eigen stijl. De kleine huisjes rondom de haven van Thoohukudi toont ze op een grijze ondergrond vanuit de hoogte, misschien om de grauwheid van de stad toch een beetje door te laten dringen? Verder is er veel kleur en in alle illustraties zit een zekere rust. Het verhaal is liefdevol. Dit komt vooral naar voren in het handelen van de oude bloemist die zonder eigenbelang Puja helpt. Het is hartverwarmend om te lezen hoe het hem lukt om Puja haar gevoel van eigenwaarde terug te geven: ‘Eigenlijk heb je veel gemeen met een bloem. Je hebt niet alleen een prachtig exemplaar op je wang, maar je gedraagt je ook zo’. De oprechtheid van Puja zelf is ook zeer treffend! Het boek raakt je, daar kun je niet omheen!
Dit verhaal waarin een duidelijke boodschap verpakt zit kan een brug zijn naar gesprekken over zelfvertrouwen, gevoel van eigenwaarde, discriminatie, pesten, uithuwelijken, adoptie en armoede. Ook is het interessant om meer te weten te komen over het Boeddhisme in het algemeen en het daarbij horende ‘Wesak’, het feest waarop men de geboorte, de verlichting en de dood van Boeddha herdenkt. Voor veel boeddhisten is Wesak de vrolijkste dag van het jaar.
Dit mooie verhaal over de Indiase Puja is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 11 jaar.
