‘Ik heb een probleem. Ik pas er niet bij. Ik ben ofwel de lelijke stiefzus, of de schoen. En er zweeft geen goede fee in de hoek van de speelplaats, klaar om een platgetrapt vruchtensapbekertje, een verdwaalde voetbal en een half ontbijtkoekje om te toveren in een paar mensen die mij wel zien zitten.’
Hoi ik ben Joy Applebloom!
Mensen zeggen dat ik het zonnetje in huis ben. Daarmee bedoelen ze dat ik altijd vrolijk ben, want ik zie magie in alles. Het is het soort magie waarvan ik denk dat we wel wat kunnen gebruiken. Vooral nu. Sinds kort wonen pap, mam, Clause en ik in bij mijn norse opa. Daarvoor reisden we de hele wereld rond (‘lanterfanten’ noemt mijn opa dat). De juf op mijn nieuwe school is bijna de hele tijd boos op mij. En dan wordt ook nog eens de grote eik op het schoolplein met kappen bedreigd. Dat mag ik niet laten gebeuren!
In drie woorden
aanpassen, verhuizen, buitenbeentje
In meer woorden
Joy en Claude woonden met hun ouders op heel veel verschillende plekken ter wereld. Als opa in Engeland wat meer zorg nodig heeft, vertrekt het hele gezin plotsklaps van Zanzibar naar Engeland. Plek om te wonen hebben ze niet, dus trekken ze bij opa in. Joy mist hun vrijheid die ze eerst hadden. Het buiten spelen, het klimmen in bomen, de thuisscholing die ze kregen. Daarnaast is opa niet echt gewend aan mensen in huis. Hij vond het werken van de ouders van Joy over de hele wereld: ‘over de wereld lanterfanten’.
Nu staan Claude en Joy op het punt om voor het eerst ‘echt’ naar school te gaan. Claude, de puber van dertien die graag met haar ogen rolt, maakt al commotie sinds ze gehoord heeft dat ze in uniform naar een school moet. Dat gaat niet gebeuren! Joy heeft er wel zin in. Ze droomt van haar eerste schooldag en de nieuwe kinderen die ze zal ontmoeten.
Als de ochtend van de eerste schooldag eindelijk aanbreekt, kan Joy niet wachten. Helaas voor Joy valt haar hele sprookjesbeeld in duigen. Allereerst mist ze al het groen en bloemen die ze in Zanzibar wel had. Het stinkt in school en ze moet ook nog eens de hele dag stilzitten. Het schrijven van opstellen lijkt haar dan nog wel heel leuk. Vulkanen? Ja! Daar weet ze een heleboel vanaf! Ze is al op meerdere plekken geweest waar ze vulkanen hebben. Ze weet alles over dieren, over planten en over bomen. Alles wat ze schrijft, wordt door de juf afgekeurd. Eigenlijk alles wat ze doet wordt door de juf afgekeurd. Daardoor gaan haar klasgenootjes haar ook met scheve ogen aankijken. De verhalen die ze vertelt kunnen toch nooit echt zijn? Haar klasgenoten geloven haar niet. Ze voelt zich echt een buitenbeentje..
Zo slecht als Joy zich in haar nieuwe omgeving voelt, zo goed voelt haar zus Claude zich. Ze heeft zich meteen aangesloten bij een vriendengroep en wil eigenlijk niet meer zonder school. De rollen zijn dus opeens omgedraaid.
Joy doet er echt álles aan om in de smaak te vallen bij haar juf, maar het klikt niet tussen die twee. Thuis probeert ze ook het nodige te doen om de sfeer te redden. Als opa eindelijk een beetje plezier begint te maken met haar, is haar missie eigenlijk geslaagd.
Op school is er een ding dat Joy niet zou willen veranderen: de prachtig grote boom die op het schoolplein staat en waar Joy wel eens inklimt als ze op haar kop heeft gekregen van de juf. Zo maakt ze uiteindelijk contact met een jongetje uit de klas die haar wel ziet staan: Bennie. Met hem kan ze haar nieuwsgierigheid delen. Joy ontdekt dat Bennie even avontuurlijk is als zij is.
Wanneer blijkt dat haar enige ‘veilige haven’: de boom op het schoolplein, wordt gekapt, breekt Joy. Behalve boos en verdrietig wordt ze heel strijdlustig; ze kunnen haar boom toch niet zomaar van haar afpakken? Lukt het Joy om de boom te behouden? Lukt het haar ook om haar plekje te vinden in Engeland op een normale school?
Wat een lief verhaal over je plek vinden. Jenny Valentine beschrijft dit heel mooi. Ze kan zich overal aanpassen en wil het voor iedereen goed doen, alleen lukt dat niet op school. De verwachtingen die de juf van haar heeft, kan ze zelf niet waarmaken. Joy houdt van alles en iedereen, ziet overal het positieve van in en is strijdlustig. Ze bruist van ideeën en is heel lief en aardig voor anderen kinderen. In het boek komt goed naar voren dat wanneer het even tegen zit, je moet volhouden en dat er altijd een betere tijd komt. Wat je geeft, krijg je ook weer terug. Je thuis voelen, milieuactivisme en positief in het leven staan, zijn belangrijke thema’s in dit verhaal.
Voor lezers vanaf een jaar of 10 die een groot hart voor de natuur hebben.
