Luna is zo gek nog niet!
Luna hoort stemmen die haar lastigvallen. Stemmen die niemand anders kan horen. Daarom zit ze in Huize Hoopvol.
Toch is haar leven sinds kort iets beter: ieder weekend mag ze bij Ties logeren. Zijn ouders denken niet dat ze gek is. Bovendien is Gozert daar: de onzichtbare vriend van Ties, die Luna ook kan horen.
Maar er komt een einde aan die fijne periode als Luna’s moeder haar meeneemt naar het verlaten vakantiepark van haar vader. Daar is helemaal niets te beleven.
Hoewel… Gozert is meegekomen. En het vakantiepark blijkt toch niet zo verlaten…
In drie woorden
Gevoelig, ontroerend, mooi
In meer woorden
Omdat Luna afwijkend gedrag vertoont, en haar omgeving dit als lastig ervaart, is ze opgenomen in “Huize Hoopvol”, een psychiatrische inrichting. Luna vindt het er vreselijk waardoor haar tics er met de dag erger worden. Gelukkig leert ze Ties kennen, die ook uit huis is geplaatst. Ties heeft een onzichtbare vriend met wie hij innig contact heeft. Hij noemt hem Gozert. Doordat Luna ook stemmen hoort die niemand anders kan horen begrijpen de twee kinderen elkaar en dat schept een band. Ze noemen “Huize Hoopvol” liever “Huize Hopeloos”, want zo voel je je als je er moet wonen. Voor Ties ziet het er rooskleuriger uit dan voor Luna. Zijn ouders zien in dat “Huize Hoopvol” geen bijdrage gaat leveren aan genezing. Ties mag weer naar huis. Maar hij laat zijn nieuwe vriendin niet aan haar lot over, Luna mag tijdens de weekenden bij hem thuis logeren. Dit is de start van het boek Luna.
Luna vindt het enorm fijn bij Ties thuis dat het contrast met “Huize Hoopvol” steeds schrijnender wordt. Als Luna’s moeder ziet dat Luna het bij Ties ouders goed doet, wordt ze jaloers op de moeder van Ties en neemt ze een dapper besluit: ze haalt Luna weg uit “Huize Hoopvol” en gaat samen met haar tijdelijk in een vakantiepark wonen. Luna mag van haar geen contact meer zoeken met Ties en zijn familie. Gelukkig gaat Gozert, de onzichtbare vriend van Ties wel met haar mee. Moeder vindt het lastig als Luna met Gozert praat en hun verhouding blijft aanvankelijk erg afstandelijk en star. Het vakantiepark dat in slechte staat verkeerd draagt ook al niet bij aan een goede sfeer.
Dit boek borduurt voort op Gozert, het vorige indrukwekkende boek van Pieter Koolwijk. In dat boek kwam Luna ook voor, maar er werd niet op haar ingezoomd. Verrassend dat haar persoon nu helemaal wordt uitgelicht. Ik was eerst wat sceptisch, vreesde een soort herhaling van Gozert met wat nuance verschillen, maar niets is minder waar. Zo vind ik het mooi dat Luna en Ties de vriendschap van Gozert kunnen delen terwijl andere mensen er niets van kunnen zien en het maar moeilijk kunnen begrijpen. 
Luna leest makkelijk weg. Wel worden voortdurend gevoelige snaren geraakt. Het verhaal raakt je recht in je hart. En wat zijn die tekeningen ook intiem en gevoelig. Ik werd meegezogen in een vloed van emoties, eigenlijk gedurende het hele boek. Linde Faas weet hoe je gevoel in tekeningen tot uiting kunt brengen. Er staan behoorlijk wat illustraties in het boek, ze zijn gekleurd en afwisselend in grootte. Schrijver en illustrator zitten duidelijk op één lijn, tekst en beelden vloeien samen.
Het boek borduurt voort op Gozert maar kan los daarvan gelezen worden. Dit boek komt op mijn lijstje van favorieten. Ik heb het niet kunnen wegleggen. Ik moést het uitlezen. Luna heeft mij echt ontroerd. Ik raad het elk kind vanaf een jaar of 10 aan.
