‘De tijdspaarders waren wel veel beter gekleed dan de mensen die in de buurt van het oude amfitheater woonden. Ze verdienden meer geld en konden meer uitgeven. Maar ze hadden neerslachtige, vermoeide of verbitterde gezichten en onvriendelijke ogen.’
Momo woont in haar eentje in een ruïne buiten de stad. Ze is niet vaak alleen: de mensen komen graag naar haar toe, want Momo heeft een bijzondere gave. Maar dan komen er mysterieuze grijze mannen naar de stad. Deze tijdspaarders jagen iedereen op en nemen de stad over. Ze krijgen iedereen in hun macht, behalve Momo…
In drie woorden
Maatschappijkritisch, klassieker, mysterieus
In meer woorden
Momo woont buiten de stad in de ruïne van een oud amfitheater. Ze bezit vrijwel niets en over haar afkomst is weinig bekend. Dit wetende denk je wellicht dat Momo een zielig meisje is, maar dat is niet zo. De inwoners van de stad respecteren haar keuze om alleen te wonen en kijken allemaal naar haar om. Iedereen vindt het fijn om bij Momo te zijn, ze is lief, doortastend, heeft een luisterend oor en geeft vaak goede raad als iemand in de problemen zit.
Maar de komst van een groep sigaar rokende mannen in grijze pakken luidt langzaam maar zeker een negatieve verandering in. Deze mannen beïnvloeden de mensen op slinkse wijze en zaaien daarmee een groeiende angstcultuur. Ze houden alle inwoners voor, dat ze tijd moeten besparen om geld binnen te halen. Dat ‘tijd sparen’ kan alleen als alle geneugten die het leven aangenaam maken, opgegeven worden. Dus bezoekjes aan een eenzaam iemand, samen iets drinken, een hobby na werktijd of simpelweg iets leuks met je kinderen doen, vergeet het maar! Zonde van je tijd! En zo gebeurt het dat de hele bevolking, inclusief de kinderen die ook al niks leuks meer mogen doen, ongelukkig wordt. Iedereen laat zich een oor aannaaien door de tijdspaarders, behalve Momo, die niet voor één gat te vangen is! Lukt het haar om de strijd tegen de tijdspaarders te winnen? Kan zij de mensen ervan overtuigen dat tijdsparen geen optie is voor een gelukkig leven? Je leest het in dit bijzondere boek waarin tijd en magie een speciale rol spelen.
Door het bovenmenselijke trekje van Momo word je als lezer direct meegetrokken in het verhaal. Haar ontwapenende reactie op mensen die het slecht met haar voor hebben, is zowel aandoenlijk als hoopvol. Haar magie groeit gedurende het verhaal en bereikt een hoogtepunt als de schildpad zijn intrede doet. Vanaf dan wordt het echt spannend terwijl je tegelijkertijd ook meer vertrouwen krijgt in een goede afloop.
De auteur slaagt er zeker in zijn boodschap over te brengen: plezier maken, elkaar helpen en tijd nemen voor dingen waarvan je blij wordt, zijn belangrijke voorwaarden voor het vergaren van levensgeluk. Alleen maar werken, met als enig doel nog meer geld en bezit te hebben, zullen jouw geluk juist in de weg staan. Dit wordt krachtig en helder weergegeven met de gebruikte metafoor: de grijze mannen oftewel de tijdspaarders. Dat ook de kinderen in dit verhaal daar slachtoffer van worden, is treffend: doordat ze alleen maar met fantasieloos speelgoed mogen spelen, kunnen ze op een gegeven moment zelf niks meer bedenken en wordt ook hun levenslust ernstig aangetast.
De essentie van het boek is dus duidelijk. En al speelt het zich af in een andere wereld waarin tijd geen vaststaand gegeven is en magie de boventoon voert, je zult uiteindelijk toch tot de conclusie komen dat de wereld van Momo verdacht veel lijkt op die van ons. Of je nou terug gaat naar 1973, toen Michael Ende dit boek schreef, of leeft in het nu van 2025! We kunnen er nog steeds veel van leren…
Het boek bevat zwart-witillustraties die getekend zijn door de auteur zelf en is vertaald uit het Duits door Robert Jan van Asch.
Geschikt voor kinderen vanaf een jaar of 13 die houden van een spannend verhaal met diepgang en filosofische gedachten.
