‘Pas op, hoor,’ zegt ze, terwijl ze de deuren van een grote kast open doet. ‘Je mag alleen kijken. Ik weet alles van kinderen. Hun handen zijn klein, maar ze maken zó iets kapot.’
Willemina gaat helemaal alleen uit logeren. Ze voelt zich klein en bang, totdat ze voor het deftige poppenhuis van haar tante staat: opeens is ze zo groot als een huis! Maar groot zijn is gevaarlijk; als ze stiekem de hond uit het poppenhuis oppakt, breekt zijn staart. ’s Nachts sluipt Willemina terug om de hond te lijmen. Dan verspringen de wijzers van de klok en is het in het grote huis net zo laat als in het kleine huis…
In drie woorden
Historisch, spannend en fantasievol
In meer woorden
In de 17e en 18e eeuw waren poppenhuizen een pronkstuk of een onderdeel van een grotere kunstverzameling in huizen van de elite. Ze waren met hun schitterende inrichting vaak zeer kostbaar en zeker niet bedoeld als speelgoed. Pas in de loop van de 19e eeuw kwamen er ook speelhuizen voor rijke kinderen.
Dit mooie prentenboek met schitterende illustraties van kunstenaar Thé Tjong-Khing neemt je even mee terug de tijd in naar de tijd van de pronkpoppenhuizen. Dit boek is onderdeel van een serie kunstprentenboeken van uitgeverij Leopold gemaakt in samenwerking met het gemeentemuseum / Kunstmuseum Den Haag. Het poppenhuis is ook te vinden in het museum. Anna Woltz heeft er een zeer spannend verhaal van gemaakt en vertelt in prachtige zinnen het verhaal van Wilhelmina.
Het meisje Wilhelmina gaat logeren bij haar tante.Tante Sara laat haar vol trots het poppenhuis zien en waarschuwt haar om echt nergens aan te komen. Wanneer Wilhelmina een piepkleine hond ontdekt in het poppenhuis, gaat het mis en breekt ze per ongeluk de staart van de hond af. Ze durft dit niet aan haar tante te vertellen.
Als iedereen slaapt, wil Wilhelmina het staartje gaan lijmen. Dan slaat de klok en raakt alles betoverd. Komt het nog goed met de staart van de hond? Een prachtig sfeervol spannend prentenboek voor avonturiers vanaf vier jaar die van poppenhuizen houden.
