‘Waar wouden zijn als vuur zo heet,
torenhoog en mijlen breed…’
Een wereld vol rivieren en zeeën? Is het er zo heet als in de woestijn? Of zijn er wouden, met bomen in vlammende kleuren? Edu gaat op ontdekkingsreis naar Venus en waagt zich in de wouden die volgens alle anderen levensgevaarlijk zijn…
Waar wouden zijn als vuur zo heet, torenhoog en mijlen breed… Deze betoverende versregels van R.L. Stevenson (travel, 1913) inspireerden Tonke Dragt tot het schrijven van een avontuur op Venus. Torenhoog en mijlen breed verscheen voor het eerst in 1969, toen de eerste mens zijn voetstappen op de maan zette. Alle andere planeten waren toen nog een mysterie. Tonck Dragt neemt de lezer mee naar de planeet Venus uit haar fantasie – een wereld waarin alles mogelijk was.
In drie woorden
Futuristisch, sciencefiction, ruimtevaart
In meer woorden
Een klassieker uit 1969, een andere tijd dan de onze, maar wel een tijd waarin men al volop bezig was met het ontdekken van de ruimte. Een voor velen onmogelijk gehouden missie werd volbracht: men zette voet op de maan. De astronomie heeft sinds die tijd een enorme ontwikkeling doorgemaakt, waardoor met de kennis van nu, Tonke Dragt dit verhaal waarschijnlijk niet zou hebben laten plaatsvinden op Venus. Maar uiteindelijk maakt het niet veel uit, het gaat hier per slot van rekening om een fictief verhaal dat zich in de toekomst afspeelt, buiten de aarde.
Het verhaal gaat over een groep onderzoekers die zichzelf hebben verschanst in een koepel op de planeet Venus. Edu is één van de 19 onderzoekers en onderscheidt zich van hen door zijn vrijwillige keus om voor de tweede keer af te reizen naar Venus. Het planeet-onderzoek vindt plaats vanuit de beschermende koepel, van waaruit de onderzoekers zicht hebben op de wouden van Venus. Het zijn deze wouden die een sterke aantrekkingskracht hebben op Edu, temeer omdat er op aarde nog nauwelijks bossen over zijn. Het leven onder de koepel is wat saai en er is weinig privacy, zeker omdat de computergestuurde robots niets ontgaat. Dit alles benauwt Edu dermate dat hij op een dag besluit zijn hart te volgen en zich buiten de koepel te wagen. Wars van waarschuwingen en dreigende straffen volgt hij zijn eigen weg. Wat hij ziet en ontdekt overtreft al zijn verwachtingen, zeker als hij kennis maakt met de Afroini- de bewoners van Venus…
Tonke Dragt laat jou als lezer mee liften op haar tomeloze fantasie en doet je bijna geloven dat de Afroini, de indrukwekkende wouden en felgekleurde flora en fauna echt bestaan. Zoals we van haar gewend zijn is er ook in dit verhaal een maatschappij kritische noot en een flinke portie filosofische overwegingen verwerkt. Sterk naar voren komt dat ‘vertrouwen’ in de omgang met elkaar een cruciale rol speelt. De Afroini vertrouwen elkaar, ze zijn er beter in dan de mensen, zo blijkt. Hun communicatie verloopt via gedachten en dat is iets wat veel onderzoekers als beangstigend ervaren. En ook Edu wil niet al zijn geheimen prijs geven!
Dat het hier om een klassieker gaat die nauwelijks aan kracht en spanning heeft ingeleverd mag duidelijk zijn. Als ik het niet geweten zou hebben zou ik niet hebben ingeschat dat dit spannende sciencefiction avontuur stamt uit de jaren 60. Het verhaal komt dan wel ietwat traag op gang, maar als Edu eenmaal zo ver is dat hij het woud in wil gaan alle remmen los. Er heerst een constante spanning en toch wordt de rust bewaard in de verhaallijn. Vriendschap, moed en een vleugje romantiek geven het verhaal extra kleur. De benauwende sfeer die vooral veroorzaakt wordt door robotten die alles constant in de gaten houden komt goed tot uiting. Ik vind het verwonderlijk dat iemand dit alles al in de zestiger jaren bedacht heeft.
Torenhoog en mijlen breed staat niet helemaal op zichzelf. In 1982 schreef Tonke Dragt een vervolg op dit intrigerende boek: ‘Ogen van tijgers’.
Deze klassieker is geschikt voor kinderen vanaf een jaar of 13 en Young Adults die geïnteresseerd zijn in astronomie en houden van een spannend, buitenaards avontuur.
