“Niet schrikken, alsjeblieft niet schrikken. Nee, druk niet op dat belletje. Trek je hand terug en roep niemand!’
Het zieke meisje trok haar vinger terug van de bel, waarop ze juist had willen drukken.
‘Wie ben je?’ vroeg ze, nog angstig, maar toch ook nieuwsgierig en verrukt.”.
Een klein mannetje is het. Geen kabouter, maar een wiplala. En zo heet hij ook.
Wiplala kan tinkelen, een soort toveren, maar hij vergeet steeds hoe hij de dingen weer terug getinkeld krijgt. Als hij de familie Blom net zo klein tinkelt als hijzelf, is dat het begin van een zeer spannend avontuur. Zullen ze ooit weer ‘normaal’ worden?
In drie woorden
Humor, fantasierijk, avontuurlijk
In meer woorden
Terwijl meneer Blom druk aan zijn nieuwe boek aan het schrijven is, vervelen Johannes en Nella Della zich suf. Ze zouden zo ontzettend graag willen dat er een keer iets zou gebeuren, iets spannends of avontuurlijks. Wanneer Nella Della in de keuken een kopje thee voor vader gaat pakken is kat Vlieg aan het snuffelen bij de kast. En dan ziet Nella Della het… er rent iets heel erg kleins weg door de kamer. Vlieg is niet tegen te houden en sprint er achter aan tot ze hem te pakken heeft. Het blijkt Wiplala te zijn, een klein mannetje dat kan tinkelen. In alle paniek heeft Wiplala van Vlieg een stenen kat gemaakt. Alleen weet Wiplala niet hoe hij de dieren, mensen en dingen weer teruggetinkeld krijgt. Het tinkelen komt erg van pas als ze met z’n allen gaan eten bij een restaurant maar de rekening niet kunnen betalen. Wiplala tinkelt het hele gezin tot kleine mensen, zodat ze kunnen ontsnappen bij de politie. Maar hoe kunnen ze weer groot worden als Wiplala niet weet hoe hij dat moet doen? Zou de dokter van Lotje misschien kunnen helpen?
Wiplala is een vrolijk, eigentijds en fantasierijk (voorlees-)boek dat in 1958 bekroond is als Kinderboek van het jaar. Deze prijs noemen wij nu de Gouden Griffel. Doordat het boek geschreven is in 1957 zijn sommige voorwerpen niet meer van deze tijd, zoals bijvoorbeeld de typemachine van meneer Blom. Ook worden er nog guldens gebruikt. Maar door de context van het verhaal komen ook kinderen van nu al snel achter de betekenis van de woorden. Dit is ook wel kenmerkend voor de schrijfstijl van Annie M.G. Schmidt, waardoor haar boeken tijdloos zijn en tot op de dag van vandaag voor een glimlach op gezichten zorgt.
In 2014 is het boek verfilmd door regisseur Tim Oliehoek. De vertolking van Wiplala heeft Géza Weisz op zich genomen. Als je het mij vraagt is het een ontzettend leuke en ontroerende familiefilm, maar blijf ik de boeken toch beter vinden.
Voorlezen vanaf 5 jaar en zelf lezen vanaf 9 jaar.
