Als ik de jas uitdoe, zien ze het… ‘Een paard in de klas!’ roept Jara, ‘een mini-paard!’
Fee zit op een leuke school, in een leuke klas. Alleen heeft ze nog geen vriendin. Geen échte, geen béste, eentje die bij haar komt spelen. Daarom heeft Fee iets bedacht: ze neemt stiekem haar paard mee naar school! Mienie is een heel klein paard, dus dat kan best. Maar een paard in de klas, is dat wel zo’n goed idee?
In drie woorden
Tijgerlezen, grappig, ontroerend
In meer woorden
Bij Fee thuis hebben ze een paardje als huisdier. Hoe dat zo gekomen is vertelt Fee aan niemand want eigenlijk is het best wel gek dat Miene, zo heet het paard, gewoon in huis rondloopt. Maar Fee vindt het prima, zeker ook omdat ze geen beste vriendin heeft is ze extra blij met het dier. Op school kan Fee het goed vinden met de andere leerlingen maar er is er niet één bij die ze als haar béste kan beschouwen. Daarom besluit ze op een dag Miene stiekem mee te nemen naar school, misschien helpt het haar om de eenzaamheid te verdringen. Miene is immers haar beste vriendin. Maar oh, oh, het gaat eigenlijk gelijk al mis, Miene zet eerst de klas van Fee op stelten en daarna ook nog andere klassen. Als ze uiteindelijk in de de kamer van juf Teun belandt is de maat vol. Juf Teun is genoodzaakt om de moeder van Fee te bellen…
Een grappig boek over een meisje en haar kleine wonderpaardje Miene. Ogenschijnlijk een simpel verhaaltje dat met een grappige toonzetting verteld wordt. Zeker als het paardje de boel op stelten zet is het een vrolijk, humoristisch gebeuren. Maar onder deze vrolijkheid gaat een ietwat melancholische gedachtengang schuil. Want Fee houdt dan wel veel van Miene maar voelt zich daarnaast toch best eenzaam. Ze zou zo graag een ‘echte’ vriendin hebben. Haar verdriet hierover lees je eigenlijk tussen de regels door. Het geeft een ontroerende touch aan het verhaal die zorgt voor diepgang. Er zijn nog meer bijzonderheden binnen het gezin die niet benoemd worden maar wel kunnen worden opgemerkt. De vrolijke illustraties die één geheel vormen met het verhaal laten dit zien. Het is fijn om te zien en lezen hoe alles tot een happy end komt met nog een extra vreugdevol tintje. Dit maakt dit boek voor mij tot een echte feelgood!
Achterin het boek staat een korte uitleg over het doel dat ‘Tijgerlezen’ nastreeft: gelukkig leren lezen. Dit boek voldoet daarbij zeker aan de belangrijkste criteria van het Tijgerlezen. Het is grappig en er zijn veel illustraties. Het gebruikte lettertype is prettig en de tekst per pagina is overzichtelijk en op maat. Daarnaast is het origineel, humoristisch, ontroerend en fantasierijk.
Een grappig verhaal voor beginnende lezers vanaf een jaar of 7. Ook geschikt is om voor te lezen. Wonderpaard past goed bij het thema van de Kinderboekenweek 2023: ‘Bij mij thuis’.
