‘Officieel heet het geen ‘doden’, dat is sociaal en moreel ongewenst. Van meet af aan is er gesproken over ‘dorsen’, naar het verwijderen van rijpe korrels uit graanhalmen.’
Een wereld zonder honger zonder ziekte zonder oorlog zonder lijden… en zonder de dood, want zelfs die heeft de mensheid overwonnen. Alleen Zeisen zijn nog in staat een leven te beëindigen – en daar worden ze toe aangemoedigd om de populatie binnen de perken te houden. De zestienjarige Citra en Rowan worden uitgekozen om de opleiding tot Zeis te volgen. Het is wel het laatste wat ze willen, maar als ze weigeren anderen te doden, zullen ze zelf sterven. Hoe hoog is de prijs voor een ideale wereld?
In drie woorden
Dystopie, toekomst, gewetenswroeging
In meer woorden
Stel je een toekomst voor waarin geen ziektes voorkomen. Waarin mensen die gewond zijn of een ongeluk krijgen naar een regeneratiekliniek kunnen gaan om opgeknapt te worden. Een wereld waarin mensen niet dood kunnen gaan. Waarin mensen hun ‘klok’ kunnen terugzetten om weer jonger te zijn. Een wereld waarin mensen honderden jaren oud worden. Dat is de wereld waar dit boek zich afspeelt. Om ervoor te zorgen dat de populatie binnen de perken blijft, zijn er Zeisen in de wereld geroepen. Zij zijn de enigen die mensen kunnen doden. Zij doen dit volgens vaste regels, maar mogen zelf weten hoe ze de mensen ‘dorsen’. Wanneer er een gezinslid wordt gedorst, zijn de familieleden een jaar lang onschendbaar. Het dorsen kan op elk moment van de dag gebeuren, op elke plaats. Het is dan ook niet gek dat mensen bang zijn wanneer zij Zeisen zien. Wanneer de zestienjarige Citra en Rowan worden uitgekozen om de opleiding tot Zeis te volgen, staan ze niet te springen. Ze hebben hier totaal geen interesse in. Hoe kunnen ze ooit het leven van onschuldige mensen nemen? Dat lijkt een onmogelijke opgave. Toch gaan ze beiden in de leer bij Zeis Faraday, die hen alles leert wat een Zeis moet weten. Op conclaven waar de Zeisen drie keer per jaar vergaderen moeten de Zeisen in opleiding proeven afleggen. Wanneer ze voor deze proeven slagen, kunnen ze benoemd worden tot Zeis. Op het lenteconclaaf is er protest van sommige Zeisen over het feit dat Faraday twee jongelingen in leer heeft. Het protest wordt toegekend en er wordt besloten dat wanneer een van de twee gekozen wordt als Zeis, de eerste taak zal zijn om de ander te doden. Ze proberen een manier te verzinnen om hier onderuit te komen. Eigenlijk willen ze beiden geen Zeis worden, maar ze raken er steeds meer van overtuigd dat ze een verschil kunnen maken en een goede, eerlijke Zeis zouden kunnen zijn. Wat ze niet kunnen zeggen over de Zeisen om hen heen…
Dit boek lees je in één ruk uit. Het is zo spannend dat je het echt niet weg kunt leggen. Het boek is heel beeldend geschreven. Je ziet het als het waren voor je ogen gebeuren en leeft mee met Citra en Rowan. Je leest over hun worsteling. Aan de ene kant willen ze geen Zeis worden, maar ze moeten wel, want als ze niet tot Zeis gekozen worden, zullen ze worden gedood. In de hoofdstukken worden Rowas en Citra om beurten gevolgd, totdat ze samen de opleiding starten. Dit wordt afgewisseld met fragmenten uit dagboeken bij Zeisen, wat ervoor zorgt dat je steeds meer te weten komt over de belevingswereld van de Zeisen.
Ben je 12 jaar of ouder en houd je van een avontuurlijk dystopisch verhaal met actuele thema’s dan is dit boek echt iets voor jou.
