‘De wind bracht het lied over het water naar de kant. Het was een prachtig, maar vreselijk droevig lied.’
Amir is vreselijk verdrietig. De allerliefste hond van de wereld is dood. Op de plek naast zijn bed waar Oela altijd sliep, heeft zijn moeder een oud tapijt neegelegd. Maar het is geen gewoon tapijt: het stelt zich voor als Zafar Omar Emín Faroek de Veertiende (kortweg: Zoef) en het kan vliegen!
Zoef en Amir gaan op een avontuurlijke reis naar de Grens om Oela terug te halen voordat zij definitief oversteekt. Onderweg komen ze een bonte stoet figuren tegen die het tweetal proberen te helpen – of juist niet… Komen ze op tijd om Oela weer mee naar huis te nemen?
In drie woorden
Liefdevol, aangrijpend en avontuurlijk
In meer woorden
Och, wat een verdriet. Ik moest na het lezen van dit boek even een traantje wegpinken. Wat een aangrijpend verhaal. De hond van Amir, Oela, is dood. Amir is ontzettend verdrietig en wil niets liever dan dat zijn vriend terugkomt. De moeder van Amir heeft een oud, stoffig tapijt van zolder gehaald, zodat de lege plek naast het bed van Amir niet meer zo leeg lijkt. Maar dit is geen gewoon tapijt. Wanneer Amir het tapijt aanraakt, krijgt hij een soort schokje en begint het tapijt opeens te praten! Hij stelt zichzelf voor als Zafar Omar Emín Faroek de Veertiende, oftewel Zoef. En dat is niet het enige wat dit bijzondere tapijt kan. Het kan ook vliegen!
Zoef stelt Amir voor om naar de Grens te gaan en Oela terug te halen. Bij de Grens steken overledenen definitief over en zijn ze voorgoed weg. Zoef en Amir gaan op reis en komen onderweg allerlei bijzondere, mythologische figuren tegen. Je komt niet heel makkelijk bij de Grens, maar de meeste figuren zijn bereid om het tweetal te helpen. Zullen ze op tijd zijn?
In dit boek speelt verlies een grote rol. Je leeft direct vanaf de eerste bladzijde met Amir mee. Je voelt zijn verdriet. Ik had dan ook regelmatig een brok in mijn keel tijdens het lezen en hoopte met Zoef en Amir mee dat ze op tijd zouden komen. Het thema is herkenbaar voor kinderen die net als Amir een huisdier of een dierbare hebben verloren. Maar ook als je geen huisdier of dierbare verloren bent is dit een ontzettend waardevol boek. Je krijgt namelijk een realistisch beeld van wat verdriet met je kan doen. Het geeft een mooie aanleiding voor een goed gesprek en kan zorgen voor wederzijds begrip.
Het verhaal leest vlot. De zwart-wit illustraties van Nadia Meezen geven het verhaal sfeer en sluiten perfect aan bij de tekst. Ook de schutbladen zijn geheel in stijl. De cover maakt direct nieuwsgierig.
Een prachtig, ontroerend verhaal over verlies en afscheid nemen. Geschikt voor kinderen vanaf 7 jaar.
