Zivan ik mis je zo!!!!!!
Zivan.
Die keer in het opvanghuis in Friesland.
Ik was zo blij dat ik weer naast je zat. Aan die grote tafel met al die meiden. We deden een spelletje met z’n allen, Codenames. Jij en ik waren een heel goed team.
Toen het tijd werd om terug te gaan, bracht je me naar de auto van tante Shanya. We namen afscheid. Je omhelsde me en omdat ik niets meer wist te zeggen, zei jij, misschien per ongeluk: ‘Nou dag! Dan ga ik maar weer naar huis.’ En je liep terug naar je nieuwe vriendinnen. Weg van mij. Ik keek naar je. Naar hoe je van mij wegliep.
Met dat prachtige diepzwarte golvende haar. Die mooie rechte rug. Die ik zo vaak heb getekend in bikini of in een T-shirt. Die lieve, mooie, rechte rug.
Zivan! wilde ik schreeuwen, Zivan! Je vergist je!
IK BEN JOUW THUIS!
In drie woorden
Ontroerend, confronterend, afscheid nemen
In meer woorden
Joshua mist zijn soulmate Zivan, die met haar ouders is terugverhuisd naar haar geboorteland Irak. Hij maakt zich ook zorgen: ze reageert niet meer op zijn berichtjes; de vinkjes achter zijn WhatsApp-berichten blijven zwart. Zivan drijft Joshua tot wanhoop. De twee kennen elkaar vanaf de kleuterschool en kunnen met elkaar lezen en schrijven. Er is niemand bij wie de 15-jarige Joshua zich meer op zijn gemak voelt dan bij Zivan. Zij werd geboren tijdens de vlucht van het Irakese gezin naar Nederland, maar haar vader heeft besloten dat de familie, na jaren in Nederland te hebben gewoond, terug gaat naar Irak. En vanaf dat moment laat Zivan niets meer van zich horen. Joshua begrijpt het niet, tot hij hoort dat Zivan uitgehuwelijkt is aan haar neef. Die gedachte maakt Joshua enorm kwaad. Zal hij Zivan ooit terug zien?
Zijn verdriet en boosheid verwerkt Joshua in schetsen die ook in het boek staan, prachtig getekend door Martijn van der Linden. De schetsen vormen een wezenlijk onderdeel van het verhaal; ze vertellen Joshua’s verhaal en ontroeren…
Joshua’s tekentalent valt twee kickboksende klasgenoten in zijn vmbo-klas op. In het begin is de relatie tussen de twee stoere jongens en Joshua nogal bedreigend en intimiderend; langzaam maar zeker begrijpen ze elkaar steeds beter en blijken ze elkaar tot steun te kunnen zijn.
Erna Sassen baseerde dit verhaal op dat van een meisje dat ze daadwerkelijk heeft gekend. Het is een prachtig puur, rauw, kwetsbaar en eerlijk verhaal. Als je in dit boek begint wil je doorlezen en zelfs als je het boek uit hebt, laat het je nog niet los!
Erna Sassen vertelde over dit boek in de Grote Vriendelijke Podcast van april, luister het hier.
Lees dit prachtige YA-boek!
