‘Hij wilde het kussen dat achter zijn bed was gevallen oprapen toen hij ineens een papiertje zag liggen. Een rilling liep over zijn rug toen hij het opraapte. ‘Vertrouw niemand’, stond erop geschreven. Het handschrift leek verdacht veel op de bloederige letters op het bord.’
‘Meegenomen? Wie, Gerrit?’ Ik schreeuw het uit. ‘Wie heeft Hilde meegenomen?’
‘Ik zal mijn geliefde zien
als ik zie de ziel van mijn ziel,
hart van mijn hart, vol geluk.
En als ik van mijn dierbare
zal moeten scheiden,
zal ik ieder moment zuchten en lijden.’
‘Wat als je echt afgesloten zou zijn van de wereld én van je eigen leven?’ Lees verder
‘BRAND! Op ieders gezicht staat paniek te lezen. De angst slaat me om het hart. Iedereen wil als eerste naar buiten.’ Lees verder
‘Vader Jacob, vader Jacob, slaap je nog? Slaap je nog? Je wordt nooit meer wakker… je wordt nooit meer wakker…’ Lees verder
‘Als ik om me heen kijk en nog eens ieders getal in me opneem, schreeuwt het hare in mijn gezicht: 1717.’ Lees verder
Ze kon niet eerlijk zijn tegen meneer Wouters. Het was te ingewikkeld. Hij keek haar doortastend aan: ‘Er is altijd hulp, Ronja.’ Lees verder
‘Duik in het hoofd van een minderjarige soldaat tijdens een afschuwelijke periode in de menselijke geschiedenis’ Lees verder
