Meester Wim slikt. “Er is iets gebeurd,’ zegt hij. “Iets ergs.”.
“Wat?” vraag ik en voel hoe er even een grijns in mijn lippen kruipt, onhoudbaar.
Mijn mond weet niet wat hij anders moet doen.
Iets ergs?
‘Toen Emilia op een frisse ochtend wakker werd lag er een noot op haar nachtkastje.’ Lees verder
“Vogel is dood.”.
“Wat zeg je nu?”
“Vogel is dood.”.
“Echt?”.
Want dood zijn, is voor altijd. Levend worden, dat kan niet meer. Dood is dood. Lees verder
‘Lieve allemaal,
Als jullie dit horen, ben ik er niet meer en lig ik in een kist.’ Lees verder
‘Beer ging dood op een vrijdag, terwijl het gras schitterde in de zon…’ Lees verder
Jezelf googelen? Doe jij dat ook weleens?
‘Het leven is een lachertje, haha.’ Lees verder
“Als je niet wilt zien wat er is, dan zie je wat er niet is.”.
Ik droomde van een wereld zonder geweld, van een land waar mensen op een verdraagzame manier met elkaar omgingen. Lees verder
