De schaduwfluisteraars – De kronieken van Helderstorm 2

‘Boven een eindeloze oceaan, daar waar gedachten als een ondergaande zon verdwenen, hing een dichte mist; zo grijs als de schaduw van de dood. In de diepten eronder zwommen geen vissen, er kwamen geen walvissen naar de oppervlakte om adem te halen en de zeebodem was verlaten, stil als een vergeten herinnering.’

Lees verder

Allemaal willen we de hemel

Hij stoot wat klanken uit en aan het aantal hoor ik dat het ‘Moonlight serenade’ kan zijn. ‘Moonlight Serenade?’ Hij knikt weer en legt zijn handen in zijn schoot. ‘Ik heb de partituren van Renée gekregen. Mijn vader vindt het een wonder dat ik het al zo goed kan’.”

Lees verder