Bootje
Als je nu niet stopt
met zeuren aan mijn kop
pak ik mijn bootje
pleur het in het slootje
en peddel zonder om te kijken
helemaal naar zee!
En als je zegt:
Dat haal je nooit,
je bent pas tien
zeg ik: O, nee?
Dat zullen we
nog wel eens zien…
‘Kampioen?
Bij een wedstrijd in bescheidenheid
won Gijs de tweede prijs’
Vogelspin
We waren in Cambodja en we wilden graag iets eten.
We gingen naar een kraampje en we kochten er een snack.
Iets knapperigs uit de frituur, de naam ben ik vergeten.
Het was iets typisch Cambodjaans. Het rook naar lekkerbek.
En naar gebakken ui. Het was in elk geval iets hartigs.
De snack zat in een zakje van papier. Ik keek erin
en zag iets wat acht poten had. Iets, harigs en iets zwartigs.
Ik had opeens geen honger meer. Het was gebakken spin!
Glasbak
Mama heeft het niet gezien.
Ik weet: het was verkeerd.
Als ze hier ooit achter komt,
mag ik dit vast nooit meer.
Ik wilde het wel goed doen,
maar moest weten of dit kon.
Stiekem heb ik het gedaan.
Nu denk ik: dat was dom.
Ik wil wel eerlijk tegen mama zijn,
maar dit weten mag ze nooit:
dat ik een van de groene flesjes
door het witte rondje heb gegooid.
‘De crème de la crème van de Kinderpoëzie.’
Goedemiddag
Mensen geven elkaar handjes.
En soms zoenen ze erbij.
Ik zie ze nooit aan billen ruiken
zoals jij.
” Meester, wie is je lievelings?
En zeg nou niet: ‘Iederéén!’
want tussen jouw leerlingen
is er natuurlijk maar één
die de grappigste grapjes verzint,
als een soort van
comedy-kind.”
Elk versje is een visje.
Het zwemt zomaar wat rond
in de grote diepe zee.
Tot je het vangt
en weer loslaat in je hoofd.
Dan zwemt het een eindje met je mee.
(Geert De Kockere) Lees verder
Het is het water dat,
water denk niet aan later
en praat niet van vroeger,
maar blinkt in de zon,
en golft en kabbelt,
dat stromende water,
vertelt zonder praten
hoe alles begon.
‘Waterval
je borrelt
je bruist
je buldert luid
witte spetters
schuimend sop
blijft jouw water
altijd vallen?
of is het ook
een keertje op?’ Lees verder
