‘Minako ziet een groot, grappig ding. Is het een vaas, een kunstwerk? Het is in ieder geval een spiegel.’
De oudere vrouw neemt de lijst over en gaat verder met het opnoemen van namen. Ten slotte zijn alle kinderen weg.
Alleen Steffi en Nelli staan er nog met hun koffers.
‘Mogen we nu naar huis?’ vraagt Nelli. ‘Naar papa en mama?’
“Na het eten gaat iedereen meteen slapen. Met een hongerig gevoel klimt Mathilde het trapje op. Morgen moet ze weer voor dag en dauw op. Net zoals de dag erna, de volgende dag en de dag daarop…”
‘Maanlicht glijdt de kamer in. Ik neem Lievens hoed en zet hem op. Ik kan niet geloven wat ik zie. In de spiegel staat een jongeman. Hij ziet eruit als iemand die ik al jaren ken maar die ik nog nooit goed heb bekeken.‘
‘Als ik langs de Pieterkerk loop, moet ik altijd aan dat pasgeboren meisje denken dat daar elfeneenhalf jaar geleden is gevonden. Ze lag in een dekentje gewikkeld in een biechtstoel. Op het dekentje was een briefje gespeld.’ Lees verder
Hoera, Amsterdam bestaat 750 jaar!
“Zoals altijd bekruipt hem een soort weerzin en voelt hij een dreiging die hij niet goed kan verklaren. Het is alsof alle ramen veranderen in ogen die zelfs de kleinste zonde kunnen zien. Het hoofd eraf, ik snap steeds beter waarom ze dat altijd zeggen. Want ik word helemaal gek van mijn hoofd en van al die gedachten.” Lees verder
” ‘Pff, het is ook niet makkelijk om Engel te zijn,’ zei de stenen draak Stan die naast Gargo ging zitten. ‘Nee, zeker niet,’ mompelde Gargo en hij keek op zijn scherm. Hij klikte op de map waarop MAGISCHE CLOUD stond en keek bij INKOMENDE GESPREKKEN. “
‘De paarden vertraagden, en rennende voeten ploegden door het zand. Ze zouden haar vinden, samen met de schaakstukken’.
‘Om te begrijpen hoe vernieuwend de vormgeving van “De Stijl” was, is het belangrijk om te weten hoe mensen in het begin van de twintigste eeuw in de stad leefden’.
