‘En nu was het oorlog. De planeet aarde had de mensen de oorlog verklaard. Ze had ze alles gegeven wat een mens nodig heeft om te leven: adem, voedsel, water, vuur en schoonheid. Maar de mensen wilden meer.’ Lees verder
‘Voor de miljoenste keer wenste ze dat Beer iets terug zou kunnen zeggen. En tegelijkertijd wist ze dat het eigenlijk niet uitmaakte. Want in zijn stilte gaf hij haar een nog veel groter geschenk: de kans om gewoon zichzelf te zijn’. Lees verder
‘Attentie, attentie, dit is een bericht van de burgemeester van Schiermonnikoog. Sinds vanochtend acht uur is de noodtoestand van kracht op heel het eiland’.
‘Weet jij nog wanneer je voor het eerst in zee zwom? Niet een beetje pootjebaden en spelen met een emmertje. Ik bedoel echt zwemmen, met je benen van de bodem, weg van de kust, weg van je ouders.’ Lees verder
‘We moeten allemaal veranderen,’ zeg ik. ‘We moeten winnen van onszelf.’ Lees verder
Op plaatsen zo ver afgelegen dat ze alleen door satellieten worden waargenomen, komen ze tevoorschijn… rijen pinguïns die lijnen trekken over het ijs als een kronkelig handschrift op een vel wit papier. Lees verder
‘Smeltend ijs, het water stijgt.
De zee wordt woest en groot.
Een erge overstroming dreigt.
Bouw bliksemsnel een boot!’
‘Al die scheten in de lucht. Je ziet ze niet, maar het zijn er steeds meer. Boven ons hoofd hangt een deken van scheten.’ Lees verder
Ooit stonden er palmen op de Noordpool; over een tijdje staan ze er misschien wel weer. Lees verder
‘Wees een held, red de wereld!’ Lees verder
