‘De taliban hadden dan misschien bommen en geweren, maar Malala en haar vriendinnen hadden pennen en boeken om terug te vechten’. Lees verder
‘Jij moet altijd met me mee, waar ik ook heen ga.’ Lees verder
‘Ik wist niet hoe gevaarlijk ons avontuur zou worden en hoe groot de moeilijkheden zouden zijn’ Lees verder
“Aansterken is één, maar sterk zijn?” Lees verder
‘Wat als je moet kiezen tussen je vriend of je vader?’
1938. Er dreigt oorlog. Sonni en haar broertjes en zusjes worden door hun moeder op de trein naar Nederland gezet, in de hoop dat ze daar veilig zullen zijn. Niets is minder waar. Sonni heeft maar één wens: zorgen dat zij en haar broertjes en zusjes bij elkaar kunnen blijven. Ze heeft nog geen idee dat deze treinreis nog maar de allereerste is. Er zullen er meer volgen, die hen naar kamp Westerbork en uiteindelijk naar Bergen-Belsen brengen…
‘Zo ging dat in mijn hoofd. Ernstige dingen deden me lachen. Ik weet niet waarom’.
‘Jullie zijn nog méísjes! Geen mof zal jullie ergens van verdenken!’
“Het waargebeurde verhaal van Rena Finder”
