
‘Maanlicht glijdt de kamer in. Ik neem Lievens hoed en zet hem op. Ik kan niet geloven wat ik zie. In de spiegel staat een jongeman. Hij ziet eruit als iemand die ik al jaren ken maar die ik nog nooit goed heb bekeken.‘
‘Maanlicht glijdt de kamer in. Ik neem Lievens hoed en zet hem op. Ik kan niet geloven wat ik zie. In de spiegel staat een jongeman. Hij ziet eruit als iemand die ik al jaren ken maar die ik nog nooit goed heb bekeken.‘
‘Als ik langs de Pieterkerk loop, moet ik altijd aan dat pasgeboren meisje denken dat daar elfeneenhalf jaar geleden is gevonden. Ze lag in een dekentje gewikkeld in een biechtstoel. Op het dekentje was een briefje gespeld.’ Lees verder
“Als je iemand een verkeerde hand gaf. Als je het goede gebed niet wist op te zeggen. Als iemand het brutaal vond als je hem niét aankeek. Daarop zei de oude vrouw: ‘Jij met je as… As is verbrande turf’ ”
“Verderop hoorden ze ruiters over de vlakte galopperen. Angst sloeg Mannus om het hart. ‘Moeten we ons niet gewoon verstoppen?’ ‘Nog niet,’ hijgde Eloen. ‘Kom!’ “
“Overal waar mensen zich organiseren en waar grenzen ontstaan, ontstaan conflicten. Elk conflict kan uitgroeien tot een oorlog.”
‘Wat is het belangrijkste? Je huis? Je familie? Je land? Je school? Je leven? De meeste mensen hoeven niet te kiezen. Wij moesten dat wel.’
“Soms is iets zo echt, dat mensen denken dat het fake is. En soms is iets zo fake, dat mensen denken dat het echt is.
Dit boek vuurt een hoop vragen op je af. Zoek dekking en antwoord met echt of fake!”.
Uit heel veel ramen hangen witte lakens te rafelen aan gebroken glas.
Twee oude vrouwen hebben op straat een vuur gemaakt van Hitlerportretten en nazivlaggen.
Ik klauter de andere richting uit.
Over het puin van andermans leven. Lees verder
‘Het kan niet! Het is onmogelijk! Zoiets is nog nooit eerder gedaan! En bovendien is het veel te gevaarlijk!’
‘Een schip van de Oost-Indische Compagnie! Ik niet durven klimmen? Dat zullen we nog wel eens zien!’