“Heeft u zich weleens verloren gevoeld, meneer?
Dat je je nergens aan vast kan pakken
en je alleen maar achterlichten ziet
terwijl het verkeer je voorbij raast?”
‘Ik heb er echt een bende van gemaakt. Ik schaam me rot. ‘En terecht,’ klinkt het vanuit de rugzak. Het is overduidelijk niet de stem van het zaadje…’
‘Mijn grootste droom is dat mijn ouders hun shit op orde krijgen en dat ik weer thuis kan wonen.’
Er zijn toch zo veel boeken om te lezen! Lees verder
“De helft is van mij,’ hoor ik opeens een stem naast me.
‘Begrijp ik goed dat je die moet missen?’
Mevrouw Rens kijkt me met een mix van interesse en ontroering aan.
Ik knik.”
Hoe lief vind ik jou? Een beetje, een heleboel, superveel, SUPER-MEGA-VEEL.. Lees verder
‘Dood aan de insecten!’ Lees verder
‘Goed gedaan,’ zei papa, ‘nu krijg je een prijs!’ Lees verder
‘Vloedgolven, dacht Mila, zijn als ouders: elke dag nemen ze je plek in, zo ver als ze zelf willen. Ze houden echt met niemand rekening. En als je even niet oplet, dan word je overspoeld. Dan verzuip je.’ Lees verder
‘Nu doen we niet meer open voor de mannen die aankloppen. Ze schuiven de brief gewoon onder de deur door.’
