Meester Wim slikt. “Er is iets gebeurd,’ zegt hij. “Iets ergs.”.
“Wat?” vraag ik en voel hoe er even een grijns in mijn lippen kruipt, onhoudbaar.
Mijn mond weet niet wat hij anders moet doen.
Iets ergs?
De zee geeft, de zee neemt…
‘Een bundel van Nederlands kinderboekentalent om je vingers bij af te likken’ Lees verder
“Vogel is dood.”.
“Wat zeg je nu?”
“Vogel is dood.”.
“Echt?”.
Want dood zijn, is voor altijd. Levend worden, dat kan niet meer. Dood is dood. Lees verder
‘Was opa maar hier. Lees verder
‘De dag dat Billy Holcomb verdween miste ik de bus.’ Lees verder
‘BRAND! Op ieders gezicht staat paniek te lezen. De angst slaat me om het hart. Iedereen wil als eerste naar buiten.’ Lees verder
Alles gebeurt volgens het patroon, maar het verdriet, de schaamte en de schuld zijn onverdraaglijk….
“Ik zie je aan de overkant, achter het raam waar licht brandt.
Het is niet ver, enkel een gedachte dat ik hier ben en jij daar.
Blauw is de kleur van de hemel, gelijk aan de kleur van de zee.
Mijn herinnering aan jou gaat altijd met me mee.”.
