‘En dat was het. Twee seconden maar. Een heel jongensleven weg, en alle andere levens voorgoed veranderd.’ Lees verder
“Toen ik zeven werd, kreeg ik van opa Vik een eend cadeau. Geen grote. Een klein, geel dotje. Het kwam net uit het ei.” Lees verder
‘De wind bracht het lied over het water naar de kant. Het was een prachtig, maar vreselijk droevig lied.’ Lees verder
‘Voor de miljoenste keer wenste ze dat Beer iets terug zou kunnen zeggen. En tegelijkertijd wist ze dat het eigenlijk niet uitmaakte. Want in zijn stilte gaf hij haar een nog veel groter geschenk: de kans om gewoon zichzelf te zijn’. Lees verder
‘Choose your last words,
this is the last time
‘cause you and I,
we were born to die’
‘Als ik om me heen kijk en nog eens ieders getal in me opneem, schreeuwt het hare in mijn gezicht: 1717.’ Lees verder
Alles gebeurt volgens het patroon, maar het verdriet, de schaamte en de schuld zijn onverdraaglijk….
‘Waarom ga je nu eigenlijk nergens meer heen, opa?’
Ik ga naar Japan. Ik moet wel.
Ik volg Alecs kaart, zijn laatste kaart, zijn laatste woorden. Lees verder
Op een koude winternacht, toen jij onder je deken van dons lag te slapen,
maakte ik een tekening voor je.
